Dzień 76

Wczoraj lekarz wyjaśnił mi jedną ciekawą rzecz. Mianowicie do tej pory myślałem że jak mnie zaboli staw przy jakimś większym ruchu to jest to znak ze coś jest nie tak - kość się nie zrasta, zaczyna się martwica. A okazuje się, że to zrosty mięśni mogą tak boleć.

Dzień 74

Święta święta i po świętach chciało by się rzec... Cały okres świąteczny bardzo fajny ale męczący dla mojego biodra. Dużo się działo, mało odpoczywałem co w efekcie sprawiło, że noga zaczęła pobolewać. Wczorajszy odpoczynek przed telewizorem sprawił, że noga dziś wraca już do stanu z przed świąt.

Dzień 69

Ostatnie kilka dni to przygotowania do Świąt Bożego Narodzenia. Pakowanie prezentów, dokupywanie brakujących i dużo dużo czasu z Synem i Żoną!

Dzień 67

Byłem u fryzjera, wyglądam jak człowiek. Jeszcze wieczorem się ogolę i będzie szaleństwo. Święta już tuż tuż. Siedzę pakuję prezenty, podziwiam choinkę i cieszę się czasem spędzonym z Synem i Żoną. 

Dzień 65

Piątek przyniósł kolejne dobre wiadomości. Neurochirurg po zapoznaniu się z moją historią medyczną, stwierdził, że nie wymagam dalszych konsultacji w poradni. Nie powiem cieszy mnie ten fakt. 

Dzień 63

Good news, good news! Wczorajsza wizyta u lekarza była mega pozytywna! Nie powiem, wchodziłem do pokoju doktora trochę zestresowany z obawą, że dowiem się jakiś złych rzeczy. Na szczęście okazało się, że idzie ku dobremu!

Dzień 62

Dziś wpis o trochę innym charakterze, a mianowicie o przystosowaniu mieszkania/domu dla osoby po wypadku/operacji. Temat zasugerowała ostatnio moja Żona podczas rozmowy o tym jak nasze mieszkanie się zmieniło po moim powrocie ze szpitala. Moment wypisu ze szpitala był jedną z lepszych rzeczy jaka mnie wtedy spotkała po wypadku, ale z drugiej strony opuszczam miejsce w pełni przystosowane dla osoby takiej jak ja, znajdującej się wtedy trzy dni po artroskopii stawu biodrowego.

Dzień 60

Weekend za mną a na facebook'u liczba polubień przekroczyła magiczne trzysta #dziękuje! Patrząc na statystyki trzech ostatnich wpisów to średnio wypada 150 wyświetleń na post. Mega mnie to cieszy i mobilizuje do dalszego pisania i tworzenia bloga.

Dzień 57

Dziś wpis trochę inny niż wszystkie. Zebrałem filmy jakie powstały pod koniec tego sezonu w całość i wyszło jakieś dwie i pół minuty filmu okraszonego moim zdaniem dobrą muzyką. Pod koniec samego filmu mały bonus w postaci mojej trzecie próby nagrania videobloga. Nie wiem czy pisałem wcześniej ale we wrześniu próbowałem zacząć nagrywać motovlogi. Życie jednak bywa przewrotne i zamiast do Was mówić to piszę. 

Dzień 55

Za mną wyprawa do szpitala. Czuję się trochę rozczarowany, choć tak naprawdę to sam nie wiem czego się spodziewałem. Na dworze zimno, drzewa białe, a ja jadąc do szpitala chyba spodziewałem się bardzo dobrych wiadomości choć wiedziałem, że raczej nic odkrywczego to mi lekarz dziś nie powie.

Dzień 53

Dziś wpis sponsorowany przez Michała, a konkretnie przez jego komentarz. I tak naprawdę trudno mi się nie zgodzić z tym, co napisał Michał. Na początku bardzo dużo się działo, wiele rzeczy było dla mnie nowe: pobyt w szpitalu, operacje czy chodzenie o kulach. Teraz tak naprawdę to wszystko zwolniło. Dzień do dnia podobny, ale myślę, że  nie mam co narzekać. Nie powiem od czasu do czasu złapie mnie zły nastrój, czy jakaś głębsza refleksja. Ale to szybko mija!

Dzień 50

Czas szybko leci, już 50 dni po wypadku. Ze stawem mam wrażenie trochę lepiej, mniej boli w ciągu dnia jednak dla równowagi boleć zaczynają kolana, w szczególności lewe, które to teraz dźwiga cały ciężar ciała. Prawe natomiast mam wrażenie zaczęło boleć z braku obciążenia i zastania.

Dzień 47

Przeglądając statystyki bloga zobaczyłem, że sporo gości przybywa do mnie z pewnego forum motocyklowego. Oczywiście nie omieszkałem zajrzeć na forum i ku mojemu zdziwieniu ktoś założył temat z linkiem do mojego bloga. Nie mam nic przeciwko temu, bym powiedział wręcz przeciwnie  #dziękuje. Miło, że ktoś miał chęci i ochotę aby założyć specjalnie temat o moim blogu. Jednak coś na tym forum przykuło moją uwagę szczególnie...

Dzień 46

Weekend za mną... Najlepszą wiadomością jest to, że zastrzyki przeciwzakrzepowe się skończyły! Wczoraj był ostatni i bardzo się z tego cieszę!! W sumie od dziś nie biorę już żadnych leków.

Dzień 44

Dziś dzień raczej spokojny. Na dworze mróz a mnie boli noga... Pewnie to siła sugestii innych, którzy to mówią, że jak będzie pogoda się zmieniać to będzie mnie staw bolał. Chyba to mnie jeszcze nie dotyczy, to jednak za każdym razem jak noga dłużej boli to myślę sobie właśnie o tym co mówili.

Blog rośnie w siłę, dużo odwiedzin oraz komentarzy. Nie ukrywam bardzo mnie to cieszy #dziękuje.

Dzień 43

W sumie to nie wiem od czego zacząć... Wstałem mając 25 polubień na facebook'u, a skończyłem dzień z 166 "lajkami" i 7495 odsłonami bloga. Wypas! Ale od początku... Dzień zaczął się standardowo, spałem średnio. Budzę się często ale nie z racji tego, że noga boli ale raczej z uczucia zastania tego stawu. Muszę się przełożyć na inną pozycje i dalej zasypiam... Rano staw trochę bolał, więc może jedna z pozycji nie była zbyt komfortowa. W sumie pierwsze 15 minut z rana może nie jest ciężkie ale dokuczliwe. Najpierw muszę zsunąć się z łóżka poruszać trochę nogą a potem wstać o kulach. I zaczyna się ból dłoni, w ciągu dnia tego nie czuję ale rano pierwsze parę kroków jest męczące. Dorobiłem się już nawet odcisków na dłoniach, jednak szybko zrobiły się to po prostu twarde miejsca na skórze. Żaden z odcisków nie pękł na szczęście. Paręnaście kroków, staw się "stabilizuje" i jest w miarę ok.

Dzień 42

Powiem Wam, że jestem zadowolony! Wczorajsza decyzja o wypuszczenie bloga do większej grupy odbiorców była dobrą decyzją. Odzew mega pozytywny! Co bardzo mnie cieszy i mobilizuje do dalszego pisania. Można powiedzieć, że cały wczorajszy dzień spędziłem śledząc stronę na facebook'u oraz panel statystyk.

Dzień 40

Było nam dobrze, było nam miło... Ile kilometrów zrobiliśmy nawet nie wiem... Ile radości mi dałaś, tego nie zmierzę... A dziś się rozstajemy... Czuję jak byś z mojego życia wyszła po angielsku... W trakcie... Czuję się jak byśmy czegoś razem nie skończyli... Nie pożegnam się z Tobą, bo nie mam jak... Stoisz 30 kilometrów od miejsca gdzie ja teraz klepie w klawiaturę... Przykro mi, smutno mi, źle mi...

Dzień 39

Chyba nie doceniłem siły leków przeciwbólowych. Myślałem, że to takie lekkie leki osłonowe po operacji. Jednak okazało się inaczej. Leki skończyły się dwa dni temu i odczuwam sporą różnice. Powiedziałbym, że nawet wystąpił pewnego rodzaju regres. Pewne ruchy, które już zakodowałem jako dozwolone nagle okazały się bolesne. Szczerze powiedziawszy to uczę się znów siebie na nowo. Co mogę czego nie mogę.

Co poza tym? Trochę dopada mnie nuda domowa, staram sobie organizować jakoś czas jednak momentami po prostu leżę i patrzę w sufit. Ogólnie to słabe podejście, nie polecam. Staram się z tym walczyć!

Dziś chciałem umówić się do poradni neurochirurgicznej, pierwszy wolny termin to maj 2015. Maskara jakaś!

Dzień 34

Kurde czas leci... Już 34 dzień. Ciekawe ile jeszcze zostało do momentu, aż wstanę bez kul i na przykład przebiegnę się kawałek do tramwaju? W sumie to jak na razie jest bez zmian. Ciężko może oczekiwać jakiejś szybkiej poprawy - w sumie to nie mam co narzekać. Chodzę o kulach, jestem w jakimś stopniu samodzielny, więc może nie ma co marudzić.

Dzień 32

Weekend minął w atmosferze urodzinowej. Sporo gości, czas szybko minął. Jak to po weekendzie trochę odpoczywam - czytaj "leżę". Najgorszą rzeczą w ciągu dnia jest wieczorny zastrzyk w brzuch. Jestem już chyba po 15 albo 16, a że strefa ukłucia jest stosunkowa mała to robi się gęsto. Poza tym po niektórych strzałach robią się siniaki. Na początku zastrzyki były spoko, ale teraz to słabe uczucie. Wieczorami tylko czekam aż wyskoczy przypomnienie na telefonie. Na szczęście jeszcze tylko 15 albo coś koło tego zostało.

Dzień 30

Dziś urodziny Żony zatem dużo odwiedzin. Sporo ludzi w domu więc trochę odmiana od ostatnich dni. Temat wypadku jeszcze się przewija, ale już coraz mniej. Co poza tym.?..

Dzień 29

Dziś do motocykla przyszedł rzeczoznawca. Niestety, nie mogłem być przy oględzinach jednak jak się potem dowiedziałem Pan rzeczoznawca jest również motocyklistą. Nie powiem jakoś mnie to ucieszyło, swój swego nie skrzywdzi. Po weekendzie mają przysłać wycenę, bo szkodę wstępnie ocenili na całkowitą.

A co w moim życiu?  Bez zmian. Odpoczywam. Staram się trochę uczyć, czytać, nie marnować tego czasu w domu. Czasem mi się udaje, czasem nie... Pomijam pewnie dni w blogu, bo uważam to za monotonne pisanie o tym, że leże, że nic się nie zmienia. Trochę monotonia wkrada się w moje życie, trochę nudy. Staram się nie spać już w dzień jednak średnio mi to wychodzi. Za oknem "szarówka" - też nie nastraja do wielkich bojów.

Dzień 27

Co tu napisać...? Tak na prawdę to ostatnie dni do siebie bardzo podobne... Głownie to od rana leżę, po południu moja aktywność wzrasta. Nadrabiam trochę filmy, które chciałem obejrzeć. Odpaliłem po długiej przerwie moją konsole PS3 i pomagam James'owi Bondowi świat uratować. Jestem na bieżąco w Teletubisach i innych bajkach mojego Syna.

W innych aspektach życia to udało mi się samemu ugotować obiad, jestem już trochę bardziej sprawny pomimo kul i chyba też pewniej poruszam się o kulach. Z nogą raz lepiej, raz gorzej, czasem potrafi zaboleć.

W aspekcie zdrowia bądź jakiś planów na przyszłość to nic nie wiem. Za miesiąc mam kontrolny RTG stawu biodrowego, potem wizyta u lekarza. Mam nadzieję, że może nakreśli się jakiś plan powrotu do pełnej sprawności.

Tymczasem wracam do grania, świat sam się nie uratuje...

Dzień 24

Weekend się kończy... Miałem parę odwiedzin #dziekuję, sporo czasu z Synem, z Żoną. Obejrzałem walkę Szpilki z Adamkiem, dobrze że młodość wygrała. Poza tym miałem wrażenie, że Adamek to chyba na pięć minut przed walką się obudził bo minę to miał jak ja, obudzony w środku nocy.

Co do mojego zdrowia to bez zmian... I chyba jak na razie to się za bardzo nie zmieni. Jest stabilnie bym rzekł, trochę boli, ale chyba boleć trochę musi. W sprawie motocykla się nie odzywali. Cisza spokój...

Dzień 22

Po wczorajszej wycieczce noga dziś boli trochę bardziej... Zatem zgadnij co robię? Leżę! I tak też pewnie zostanie do wieczora... Co dziś...?

Zgłosiłem szkodę mojego motocykla do ubezpieczyciela sprawcy wypadku. Kurde, ile oni rzeczy ode mnie chcieli, a to numer tego, a to numer tamtego, trochę nie przygotowałem się do tego. Ostatecznie szkoda zgłoszona. Mają się odezwać w ciągu 7 dni, pożyjemy zobaczymy.

Co poza tym... chyba nic ciekawego. Weekend przede mną.

Dzień 21

Dziś wyprawa do szpitala. Pierwszym etapem jest zejście z czwartego piętra na dół o kulach. Spoko spoko, miałem przeszkolenie w szpitalu jak schodzić/wchodzić po schodach, jednak cztery piętra nie wywołują uśmiechu na mojej twarzy. Co dalej...?

Dzień 20

Co u mnie? Leżę, siedzę, stoję, "chodzę". Staram się odpoczywać. Dzień trochę do dnia podobny. Rano wstaję, pomagam przy dziecku, karmię i prowadzę poważne dysputy na temat czy Dziadzia kran naprawił czy nie. Historia o kranie jest chyba najbardziej powtarzaną historią przez mojego syna.

Dzień 18

Weekend za mną! Chyba trochę za dużo chodziłem o kulach bo noga trochę bardziej boli, dlatego dziś dzień leżenia. Żona powędrowała do pracy, Syn ma opiekę więc ja mogę odpoczywać. Plan na dziś, raczej nieszczególny. Muszę trochę nadrobić korespondencji mailowej, pozałatwiać sprawy z pracą.

Weekend bardzo fajny, rzekłbym domowy. Fajnie tak móc się przemieścić z pokoju do pokoju. Dużo więcej możliwości spędzenia czasu. Miałem trochę wizyt #dziękuje. Co poza tym... Za parę dni mam wycieczkę do szpitala na zmianę opatrunku, mam nadzieję jednak, że skończy się to zdjęciem szwów. Jak mi ich nie zdejmą to będę musiał jechać jeszcze raz, co raczej średnio mi pasuje. 

Muszę sobie nakreślić jakiś plan na pobyt w domu, tak ażeby tego czasu nie przeleżeć. Oczywiście nie mam nic przeciwko leżeniu, ale fajnie by było ten czas na coś spożytkować

Dzień 16

Pierwsza noc w domu. Cisza, spokój, wygodne łóżko, nikt nie hałasuje, nie otwiera drzwi, nie przeszkadza. Lekarz na koniec pobytu w szpitalu pozwolił mi spać, nie tylko na plecach, ale również na brzuchu i boku. Rewelacja, po dwóch tygodniach spania tylko na wznak daje to wiele nowych możliwości! Trochę się budziłem nie powiem, raz chyba nawet obudziłem się na prawym boku co teoretycznie jest mi zakazane.

Dzień 15

Wstaje a w mojej głowie tylko:

I'm coming home, I'm coming home Tell the world I'm coming home!

Dzień 14

 Noga boli, w nocy też bolała i chyba będzie boleć cały dzień - tak coś czuje. Po obchodzie spoko, lekarz mówi, że jest zadowolony. Dostałem pozwolenie na siadanie z nogami spuszczonymi z łóżka, a jak będzie ok to nawet na pionizacje z balkonem. Czad!!

Dzień 13

Właśnie sobie zdałem sprawę, że dziś jest 13 dzień po wypadku, a ja akurat mam operację. Nie jestem przesądny, ale ciekawy przypadek....

Dzień 12

 Sprzęt do operacji dojechał, zatem jutro zgodnie z planem powinni usunąć ciało wolne pomiędzy panewką, a kością udową. Dziś jeszcze czeka mnie wizyta anestezjologa i ustalenie jakie znieczulenie będzie dla mnie najlepsze. Nie jestem fanem igły w kręgosłup, a podejrzewam, że tą drogę będą chcieli wybrać. Zobaczymy....

Dzień 11

 Wczoraj na wieczornym obchodzie dowiedziałem się, że z racji zapalenia pęcherza moja operacja może zostać przesunięta. Dostałem antybiotyk, jeden z lekarzy stwierdził: "nikt nie będzie mnie operował z zapaleniem pęcherza". Czyli pinlock dostał jeden tydzień w gratisie leżenia... cudnie...

Dzień 10

 Niedziela, dzień zaczął się dość wcześnie. Dziś jakoś wszystko wolniej idzie, pielęgniarki chyba jeszcze zaspane, na dyżurze o wiele mniej ludzi. Noc powiedziałbym, że głośna. Ciągle ktoś się kręcił na korytarzu, sąsiedzi na dwa głosy chrapali - słabo...

Dzien 9

 Druga noc bez prochów na spanie. Noc dziwna, noga trochę bolała, ale ogólnie spoko. Sen z przerwami, mimo wszystko chyba czuje się wyspany.

Dzien 8

Pierwsza noc bez środków nasennych, nie było tak źle. Trochę gorzej zasnąć ale budziłem się mam wrażenie tak samo często. Z noga ciężko wyczuć raz boli raz nie.

Dzien 7

 Noc słaba, noga boli bardziej w nocy niż w dzień. Poranek standard ostre światło w oczy i komunikat: muszę temperaturę zmierzyć. Potem mały kwadrans i to samo, tylko że łóżka poprawiają.

Z newsów to mogę siedzieć, tzn. siedząc leżeć. W agendzie na dziś parę wizyt, zobaczymy co dzień przyniesie.

Za bardzo okna nie widzę, ale z tego co mówią to jesień idzie. Podobno zimno!

Dzien 6

Noc słaba. Noga ciągnie, ilość pozycji akceptowalnych się zmniejsza.

Rano, ku mojemu zaskoczeniu, pielęgniarka o 5:30 stwierdziła, że jeden z sąsiadów będzie miał SPA (SPA w moim szpitalnym żargonie to kąpiel). Sąsiad dostał w promocji golenie w pakiecie SPA. Wszystko fajnie, ale mogę leżeć tylko na plecach, a oświetlenie mam centralnie nad sobą. Poza tym ten hałas - nie spodziewałem sie o 5:30. Cóż taki szpitalny life...

Dzien 5

Jest decyzja: jak stwierdzą, że z moja głową wszystko ok, to wracam na stół operacyjny. Mam ciało wolne między kością udowa, a panewką. Jak wyjmą i zobaczą że pęknięta panewka dobrze się zrasta, to wówczas nie będą jej śrubować, jeżeli będzie na odwrót to wówczas jeszcze mi śruby wstawią #terminator.

Dzien 4

Noc słaba, dziadzia szalał - nie chciał spać i za bardzo nie ogarniał, gdzie jest i co tu robi #staroscnieradosc. Noga trochę boli, wczoraj pół środka znieczulającego wylądowało na pościeli, a piguła na spanie coś słabo działała w porównaniu do wczorajszej. Dziś pierwszy dzień roboczy od kiedy jestem w szpitalu. Widać ożywienie, pielęgniarki latają jak oszalałe przy przygotowaniach do zabiegów/operacji. Mi, jak na razie, zapowiada się spokojny poranek, czekam na obchód i jakieś decyzje, co z panem pinlockiem będzie się działo.

dzień 3

Czemu dzień trzeci a nie pierwszy? Dlatego, że dziś jest trzeci dzień po  wypadku. Moja poranna podróż do pracy trzy dni temu nie zakończyła się tak jak zwykle. Zakończyła się dosłownie parę skrzyżowań przed celem podróży. Nie moja wina, ale mało mnie to teraz obchodzi. Przyjdzie i czas na to. Siedzę, a w sumie leżę w pozycji siedzącej i tak zostanie na parę kolejnych tygodni. W słuchawkach Stromae na kolanach tablet, a przed tabletem ja pan pinlock. Witam... 

Dzień 2

Noc tragedia. Na początku leki na spanie pomogły, potem już było tylko gorzej. Nogi w tym czymś co miało mnie uchronić przed obracaniem zaczęły uciskać jak za małe buty. Pielęgniarka cierpliwie dokłada tam waty ale pomagało to na godzinę max. Biodro prawie przy każdym ruchu dawało o sobie znać.

Dzień 1

Wstaje, dzień jak co dzień. Budzi mnie budzik albo Syn z pokoju obok... Poranny rytuał, zabawa z synem, kaszka, śniadanie i kawa. Żona wychodzi pierwsza do pracy, przed nami plan wyjazdu na 3 dni do podobno pięknego miejsca koło Warszawy. Podobno, nie dane mi było tego sprawdzić gdyż następnego dnia podziwiałem cztery ściany pokoju oddziału chirurgii urazowo-ortopedycznej. Ale po kolei...